Benvidos e pasen ata a cociña!

Capitulo1: As luces.
Estamos en calquera aldea de Galicia, estamos na posguerra, e estamos na casa dunha muller a piques de dar a luz.O seu ome está traballando fora, por iso esta sua sogra con ela.
Era pola noite,ibanse deitar na cama cando a muller nova viu pola fiestra da habitación una luz, como a dun foco. A luz baixa polo alto cara abaixo atravesando por un camiño de vacas , q había alí.Elas crian que era alguen que viña andando polo camino,pero elas sabían perfectamente que xusto por onde acababa de pasar había unas silveiras enormes e xa se empezaron a asustar un pouco…
Seguian as duas ali mirando cara aquela persoa que baixaba polo alto abaixo cando de repente a unha acordouselle aljo e dixo:
-Por ahí pasa un rejacho! Se ajarra a sai pa saltar e que é muller
-asi xa o sabemos!
Pero a luz seguiu toda dereita cara adiante ,sen saltar o regacho, ata que chegou a carretera(mais ven un camiño),xusto a esquina da casa desta muller.Unha quedou mirando o camino principal dende a misma venta, mentres que a outra foi mirar a ventá contraria,pero non se volveu a ver ninguén.Quedou ali naquela esquina do recuncho onde se gardaba a colleita, no sitio mais baixo da casa vella.
Explicación:
Esas luces crianse que viñan visitar as mulleres que estaban a punto de dar a luz. Eran simplemente luces, que ti non te decatabas case nunca. As luces iban ata a casa da embarazada e subían as tellas da casa , e poñianse xusto enriba do sitio onde durmia a muller.Por iso é loxico que esta muller crise que eran as luces que a visitansen aquela noite.